Organizm ludzki przez całe życie toczy nieustanną walkę o zdrowie. Walczy z bakteriami chorobotwórczymi, wirusami i toksynami. Pomaga mu w tym układ odpornościowy. Inna jest jednak odporność dzieci, a inna dorosłych.
Układ odpornościowy działa jak dobrze zorganizowana armia
Lokalizuje, rozpoznaje i niszczy chorobotwórcze organizmy przy pomocy specjalistycznej broni jaką są przeciwciała i tzw. komórki żerne. Każdy człowiek rodzi się z odpornością wrodzoną czyli dziedziczną, przekazywaną przez matkę.
Ponadto komórki układu odpornościowego czyli limfocyty, monocyty i neutrofile potrafią się uczyć. Zapamiętują cechy charakterystyczne wrogów. Tę specyfikę ludzkiego organizmu – czyli odporność nabytą – wykorzystali naukowcy i stworzyli szczepionki.
Gdy układ odpornościowy jest słaby, pojawiają się choroby. Obydwa rodzaje odporności- wrodzoną i nabytą – ma człowiek dorosły. Odporność dzieci kształtuje przez kilkanaście lat. Właściwy poziom odporności dzieci osiągają dopiero w wieku 12-15 lat. Do tego czasu każdy maluch choruje częściej niż dorosły. Gdy jednak w ciągu roku występują częste zakażenia uszu, zapalenia zatok, mało skuteczne jest leczenie antybiotykami (trwa długo i nie ma widocznej poprawy), pojawiają się takie schorzenia jak:
- zapalenie płuc,
- zapalenie mózgu,
- zapalenie szpiku kostnego,
- zapalenie kości,
- posocznica,
obserwuje się brak apetytu, zahamowanie wzrostu, a w rodzinie (najbliższej) występowały problemy z odpornością organizmu, są to najprawdopodobniej zaburzenia odporności. Takie patologiczne zaburzenia odporności u dzieci należy jak najszybciej leczyć. I nie wolno tu stosować domowych sposobów, ale należy udać się do specjalisty, który zadecyduje – po wykonaniu specjalistycznych badań – jakie leki zastosować.
Zaburzenia odporności u dzieci leczy się na kilka sposobów: podaje się preparaty immunoglobulin ludzkich dożylnie, stosuje się antybiotyki, leki przeciwgrzybicze. Jeśli stan małego pacjenta jest bardzo zły, zalecany jest przeszczep szpiku kostnego.
